Meten is weten

Een aantal jaren geleden, misschien wel tien jaren geleden, kreeg elk huishouden door toedoen van de overheid van de energiemaatschappijen een kaart. Daarop kom je wekelijks je meterstanden noteren. Het idee was, als de mensen nu maar betrokken worden bij hun verbruik, inzicht krijgen in de gang van de meter, dan worden ze energiezuiniger. Dan gaan we ons gedrag aanpassen en wordt de doelstelling om met elkaar energie te besparen, maar ook water, sneller waargemaakt.

Braaf noteerde ik de standen. Het was al mijn sport. Vanaf het begin van mijn huishouding, op 24 oktober 1975 noteerde ik elke 24 e van de maand de stand van de watermeter, de electriciteitsmeter en het gas. Wanneer er uitschieters waren probeerde ik daar over te praten. Dat laatste lukte niet erg. Was ik de enige die werkelijk geinteresseerd was? Ik stond er niet bij stil en bleef braaf werken aan mijn notatiehobby, omdat ik weet dat het verschil maakt voor het nageslacht als je zuinig bent.

Inmiddels is de wetenschap ervan overtuigt dat de schommelingen in "het aanzien van de aarde en haar klimatologische situatie" snel kan gaan veranderen. Een omslagpunt kan zich snel manifesteren, zoals ook ecosystemen daarbij zich snel gaan aanpassen. De vraag rijst dan, wat willen we...? De boel de boel laten, onder het motto het zal mijn tijd wel duren, doorgaan met snel geld verdienen door slimmerikken die niet echt zelf werken? Of willen wij kiezen voor zo lang mogelijk leven met de aarde?

Wat leven met de aarde is zijn wij verleerd. Het is een manier van leven die past bij de natuurlijke mens, de mens als natuur, die met zijn techniek en inzicht golft op de natuurlijke bewegingen die de nantuur biedt. Niks strijd of verdediging, gewoon aanpassen en gelukkig zijn.

Inmiddels maken velen met mij zich druk om "Kopenhagen". Google maar eens en je ziet allerlei inititieven om de politiek te overtuigen dat het nu echt menens is. Leven met de aarde moet worden afgedwongen. Maar wat als we niet willen?

In het War Requien van Benjamin Britten, uitgevoerd door het Gelders Orkest ter gelegenheid van 65 jaar bevrijding, wordt heel mooi en indringend weergegeven, hoe de discrepantie in de natuur van de mens haar voor onmogelijke keuzes stelt. Sterk voorbeeld is het offer van Izaak door Abraham. Een verhaal bekend in vele godsdienstige stromingen. Omdat de juffrouw op school mij al zodanig verhalen had vertelt dat ik al was gaan houden van Izaak, de zoon van Sarah, de enige, verkregen op zeer oude leeftijd, hetgrote wonder ,waardoor het volk, uitverkoren door God, alnog kon gaan leven en uitgroeien als het zand van de zee.. als de sterren aan dehemel... Die Izaak, moest "in opdracht van God" (hoe dit te interpreteren is een vraag), worden gedood. Abraham, zo werd ons geleerd, werd op de proef gesteld.. hield hij meer van zijn zoon, of hield hij meer van God, zijn schepper...? Hij was toch ook overtuigd van de belofte tot een groot volk uit te groeien. Wat gebeurt in het Requiem? Op het moment dat Abraham de hand gaat slaan aan zijn zoon, is er een Ram beschikbaar, een ram om te offeren. Dit wordt De RAM VAN DE HOOGMOED genoemd. In dit Requiem aanvaardt Abraham niet deze Ram. Hij offert zijn zoon in plaats van de gegeven Ram van de Hoogmoed.

Dit is precies wat gebeurt met het volk, met ons, wij offeren liever onze zonen en dochteren, dan dat wij toegeven hoogmoedig te zijn. Wij stellen ons boven de aarde en de schepping en denken het zelf te weten. Daartegenover staat de ootmoed en de bescheidenheid, het besef van afhankelijkheid. Een autenthiek mens wordt gezien als rechtschapen en liefdevol, en ook nog aantrekkelijk. Wij mensen, in onszelf ligt onzekracht.

Voor een goed klimaatbeleid is het nodig dat wij weten wat het betekent dat Henoch, ook een man uit oude tijden, "wandelde met God". Wat betekent het om bondgenoot te zijn van de natuur?

In dat licht lees ik de webiste van energieportal, waarom niet alleen meten is weten belangrijk wordt geacht, maar ook volledige transparantie. Citaat uit het rapport Duurzaamheid in de energiesector: grijze energie = gewone stroom

De heersende kolencultuur vertraagt vergroening en harde lange termijn doelstellingen voor CO2 uitstoot ontbreken vaak. Het valt op dat een aantal leveranciers grijze energie typeren als 'gewone stroom', waarmee ze impliceren dat groene stroom 'ongewoon' zou zijn. Transparantie over groene energie en samenwerking tussen energieleveranciers, de overheid, belangenorganisaties én consumenten is een voorwaarde voor een snelle en succesvolle transitie naar een duurzame energievoorziening.

In dat licht lees ik de website van OLINO over duurzame energie.

Mensen die eerlijk om willen gaan met energie vragen hun energieleverancier om levering via een GPX, een groene energie uitwisselaar.